það er mjög fyndið að ég bý í hverfi þar sem staðsetning húsanna býður uppá nágrannanjósnir. ég sé allt sem nágrannar mínir gera, nema ef þeir hafa dregið fyrir.

"ég kann að hljóma kærulaus, það er nú þannig sem ég er."
-hlynur

en að öðrum og mikilvægari málefnum.
ekki skil ég mann sem byrjar aftur með eiginkonu sinni eftir að hún eignast barn með öðrum manni sem var getið í framhjáhaldi.
ekki vil ég vera framhjáhaldsbarn í fjölskyldu sem samanstendur annars af móður minni, þremur eldri systkinum (sem öll ættu sömu móður og ég), einu yngra systkini (sem einnig ætti sömu móður og ég) og föður allra minna systkina.
já þetta er flókið. en ef þið fattið þetta þá ætti ykkur að vera óglatt af vanvirðingu móður þessarar fjölskyldu.
greyið framhjáhaldsbarnið sem er eina barnið sem stingur í stúf og er samt sem áður ekki yngsta eða elsta barnið þrátt fyrir að búa með föður hinna systkina sinna.

þessi frásögn á sér engin stoð í raunveruleikanum (eða það gæti svosem vel verið, en ég þekki ekki svona fjölskyldu).

en jæja. svona er ísland í dag, svo ég vitni nú í hann jón ársæl(a - haha), okkar ástkæra fréttamann.

kegs.