laugardagur, apríl 02, 2005

hey. af hverju getur maður ekki borðað allt sem maður vill án þess að fitna? og af hverju þarf allt gott að borða að vera svona dýrt?
ég fór til dæmis í borgarleikhúsið í gær - að sjá virkilega virkilega súrt leikrit sem heitir segðu mér allt, en það er önnur saga - og þar kostaði einn poki af appolló lakkrís tvöhundruðogfimmtíukrónur!
þannig að með því að lifa óhollu líferni fylgir bæði óhófleg fita og peningaeyðsla. hversu ósanngjarnt er það?

já og svo er það ritgerð. og svo er það önnur ritgerð. og svo er það skýrsla. og svo er það próf. og svo er það annað próf. og svo er það fyrirlestur.

vá ég elska annasamar vikur nei.

mig langar að lifa í heimi þar sem súkkulaði er hollt og frítt. alltaf. mig langar líka að lifa í heimi þar sem ég er geðveikt góð í að skrifa ritgerðir og fyrirlestra og skýrslur og veit allt um allt.
en hvað það væri gaman að vita allt um allt.
vera eins og uppflettirit. alfræðiorðabók. ef einhver talaði um eitthvað, sama hvað það væri, þá vissi ég hvað það væri.

nei væri ekki bara betra að vera sjálfri sér næg?
hafa ekki löngunina í súkkulaði og annan óþarfa.

ég er að flakka svolítið úr einu í annað. ég er eiginlega að tefja ritgerðarferlið mitt. ég veit ekki hvar ég á að byrja. óþolandi.

vitið bara að ef þið viljið gleðja mig, þá er lausnin súkkulaði. eða rós. súkkulaðið er skemmtilegra nema um sé að ræða ómar.

kegs.

Engin ummæli:

 

© Stefanía 2008