þriðjudagur, október 30, 2007

Þetta er fyndnast samtal sem ég hef á ævi minni heyrt! AHAHAHAHAHAHAAH!

Kiddi: Hvaða tegund af steik ertu eiginlega maður?!
Georg: ENGIN! ÚT!
Kiddi: Þú ert með klofinn góm!
Georg: NEI!
Kiddi: Þú ert örugglega snarvangefinn... Bíddu, foreldrar þínir eru systkini, er það ekki?
Georg: NEI!
Kiddi: Þú ert allavega ekki með kennitölu...
Georg: VÍST! ÞÚ!
Kiddi: Ég?!
Georg: Já, dauðadrukkinn og útúrdópaður hérna!


mánudagur, október 22, 2007

"Hin veraldlega siðfræði hefur til þessa staðið við hlið kristnu siðfræðinnar og veitt henni fyllingu. Hún hefur orðið fyrir áhrifum af anda hinnar og miðlað henni einhverju af sínum anda. Og ef hennar hættir að njóta við, óttast ég, að afleiðingin verði vesalt og auvirðilegt þrælakyn, sem flatmagar fyrir hinum æðsta vilja, sem það kallar, en getur aldrei hafið sig til hugsunarinnar um hin æðstu gæði né skilið hana."

-Jón Stúart Mill


Geggjuð helgi.
Fullt af kremi - stundum á bakvið hús.
Góðir tónleikar - of Montreal; Múm; GusGus; Ghostdigital; Bloodgroup; Mr. Silla; Fm Belfast; Chromeo; Hjaltalín; Steed Lord; Magic Numbers; og fleiri. Kann að meta hversu margar góðar íslenskar hljómsveitir voru.
Lítill lærdómur - eiginlega bara varla neinn.
Skemmtilegt fólk - áááást.
Mikið dansað - of Montreal og GusGus kipptu mest í mig.

Almennt mjög gott.

sunnudagur, október 21, 2007

brasilíusúkkulaðihnetur brasilíuhúðaðarsúkkulaðihnetur súkkulaðihúðaðarbrasilíhnetur súkkulaðihúðaðarbrasilíuhnetur súkkulaðibrasilíuhnetur súkkulaðihúðaðar brasilíuhnetur brasilískar súkkulaðihnetur súkkulaðihnetubrasilía brasilískar súkkulaðihnetur brasilísk súkkulaðihúð brasilísk súkkulaðihúð súkkulís brasilíuhúð
súkkulaðihúðaðar brasilíuhnetur súkkulaðihúðaðar brasilíuhnetur súkkulaðihúðaðar brasilíuhnetur súkkulaðihúðaðar brasilíuhnetur súkkulaðihúðaðar brasilíuhnetur súkkulaðihúðaðar brasilíuhnetur súkkulaðihúðaðar brasilíuhnetur súkkulaðihúðaðar brasilíuhnetur

mánudagur, október 15, 2007

Litla sysir mín, sem er níu ára, hannaði þyrlu sem flýgur, úr A4 blaði. Hún er hetjan mín.

Sigrún er komin heim. Það er æði.

Allir eru óléttir. Það er fínt svosem líka.

Airwaves er um helgina. Það er mjög gaman.

Ég syng stundum í sturtu. En það er oftast bull eða blanda af nokkrum lögum.

Ég er í stærðfræði. Það er mikið að gera.

17. júní er mjög fínn gaur.

Jónína, sem talaði við strák sem káfaði á stelpu, er fín gella.

Kaffitár er uppáhaldskaffistaðurinn minn.

Vefur er fínn.
Refur er lol.

Lol er lol.

Ég nenni ekki að skipuleggja mig.

Ég er farin að redda þessum málum. Áður en ég dey. Day.

Byltingin er hafin.

mánudagur, október 08, 2007

Bráðum blogga ég. Rétt bráðum.

miðvikudagur, október 03, 2007

Ég á afmæli (tuttuguogeitt ár komið) 7. október. Sá dagur rennur upp á sunnudaginn.

Innskot:
Ég heyrði þáttastjórnendur í útvarpinu í gær nota orðatiltækið "að renna sitt skeið á enda" vitlaust. Það var semípirrandi.
Innskoti lokið.


Þeim, sem vilja minnast mín, er boðið í lummur og kaffi á sunnudaginn klukkan þrjú í tilefni afmælisins. Það verður jafnvel súkkulaðikaka.
Þeim, sem vilja minnast mín á annan hátt, er velkomið að gera það líka. Mér finnst allt í lagi þegar fólk minnist mín.

Ef ykkur vantar heimilisfang þá bara hafið þið samband.

Þetta er ég að missa stjórn á lífinu í tvítugsafmælinu mínu (í fyrra, eins og gefur að skilja):



Hver veit nema ég klúðri lífinu á sunnudaginn líka?
Spennandi...

þriðjudagur, október 02, 2007

Hah.
Ég var að keyra heim frá lærdómssessjoni uppí skóla (nánar tiltekið "féló", vistarverum stærðfræði- og eðlisfræðinema) og leið mín lá framhjá fyndna manninum. Ekki í fyrsta skipti reyndar.

Fyndni maðurinn er reyndar veikur á geði, svo það er kannski ekki rétt af mér að hlæja að þessu, en hann er samt skondinn ásýndar, og það að hann sé veikur breytir því bara ekki neitt (þetta er ég að afsaka þessar gjörðir fyrir sjálfri mér).

Hann lítur sirka svona út:




Lýsing með mynd:
Þegar maðurinn gengur, hallar hann ávallt aftur á bak, meira en sést á myndinni (eins og hann sé að labba niður bratta brekku), með risastóra bumbu út í loftið. Hahaha.
En eins og þetta sé ekki nóg, heldur eykur hann á hláturinn með því að ganga með tunguna lafandi út úr sér (það sést kannski ekki á góðu Paint-myndinni minni), taka hvert skref mjög varlega (eins og brekkan (sem má ímynda sér að hann haldi að hann sé að labba niður) sé gerð úr lausamöl) og labba semí á ská.

Þetta er klárlega með því fyndnasta sem ég sé gerast.

Ástæðan fyrir þessu, segja sögurnar, er sú að hann telur jörðina hallast. Ef hann hallar ekki aftur á bak þegar hann gengur þá finnst honum hann vera að detta fram fyrir sig.


Það besta (sem er samt að sjálfsögðu alls ekkert gott (fyrir hann, a.m.k.)) er að stundum hallar hann svo mikið aftur á bak, af hræðslu við að detta fram fyrir sig, að þyngdaraflið togar hann einfaldlega kylliflatann niður á jörðina.
 

© Stefanía 2008