fokkhell

i've got the fever.
nei ég veit það ekki alveg en ég er allavega veik. og það er pirrandi. ég er með svona túrverkjasyndrome.
það felur í sér að pirrast á öllu sem undir venjulegum kringumstæðum væri ekki pirrandi.
já og samt er ég ekki með túrverki.

vá hvað lífið er stútfullt af ákvörðunum sem er erfitt að taka.
það er svo auðvelt að taka ranga ákvörðun sem á eftir að skipta máli það sem eftir er. kannski er málið samt að láta það ekki á sig fá. að taka bara ákvarðanir, sjá hvert þær leiða mann og vera glaður ef þær leiða mann eitthvert jákvætt en gleyma þeim bara annars og reyna aftur.

ég er í varasalva afvötnun. ég var samt aldrei háð varasalva heldur vaselíni. það er víst betra (vaselínið) en klárlega ekki gott. ég er með krónískan varaþurrk og hef verið með í ógeðslega langan tíma. áratug. eða eitthvað. ég hef ekki alltaf reitt mig á varasalva/vaselín þann tíma.
ég ákvað að láta samt reyna á þessa kenningu svo margra í kringum mig; að ég sé háð vaselíni vegna þess að ég nota það.
ef ég losna við varaþurrkinn þá sanna ég kenninguna, mér og öðrum til mikillar gleði. ef ekki þá ætla ég að snúa mér aftur til vaselíns. pocket size. það er til.

ég var að hnerra fjórum sinnum og þetta er ábyggilega í svona eittþúsundþrjúhundruðsjötugastaogfjórða skiptið sem það gerist í dag. gaman það.

bless.