mánudagur, febrúar 28, 2005

hahahahhahahahaahhaha.

hvað kallar maður fisk með öfugan ugga?

hahahaha.

æji en leiðinlegt. þetta er svo ömurlegur brandari haha. en samt er hann svo fyndinn.
eru einhverjir having a melt down í þessum skrifuðu orðum? mögulega vegna lélegheita brandarans? mögulega vegna þess að þeir fatta ekki brandarann? mögulega vegna þess að þeir eru að hlæja svo mikið að þessum brandara núna? mögulega útaf einhverju öðru? eru þetta of margir möguleikar?

nei sko. nei. <- þessi setning minnir mig á arnar ómarsson.
arnar ómarsson minnir mig á ómar.
ómar minnir mig á rautt hár.
rautt hár minnir mig á hólmfríði helgu.
hólmfríður helga minnir mig á grænt (útaf græna jakkanum).
grænt minnir mig á gras.
gras (ekki dónalegt gras) minnir mig á loga.
logi minnir mig á sumarið 2004.
sumarið 2004 minnir mig á fótboltamann nokkurn frá afríku.
fótboltamaðurinn nokkri (haha) frá afríku minnir mig á að labba uppá brekku að ná í töskuna mína.
að labba uppá brekku að ná í töskuna mína minnir mig á bláu sokkabugsurnar mínar.
bláu sokkabugsurnar mínar minna mig á london.
london minnir mig á stefán.
stefán minnir mig á hárið hans stefáns.
hárið hans stefáns minnir mig á gaurinn í partýinu hennar helgu sem var með hárið.
gaurinn í partýinu hennar helgu sem var með hárið minnir mig á davíð oddson.
davíð oddsson minnir mig á áramótaskaupið.
áramótaskaupið minnir mig á heima hjá ömmu böddu þegar ég var lítil.
heima hjá ömmu böddu þegar ég var lítil minnir mig á davíð frænda minn.
davíð frændi minn minnir mig á plastköngulær sem hann lét mig halda á og ég var hrædd við.

smá hugarflæði. en gaman.

kegs.

Engin ummæli:

 

© Stefanía 2008