hér kemur saga:

nei áður en ég segi söguna, þá ætla ég að tjá mitt innra tilfinningalega stríð - við sjálfa mig. eins og maður gerir á bloggi. eða sumir.
ok. ég vil tjá mig um það, að ég þurfti að lemja sjálfa mig fimm sinnum í hausinn með skrúfjárni og tvisvar í öxlina með gaffli til þess að leyfa mér að blogga núna.
i was like totally bummed out yfir því að það voru bara tveir áhugar á síðustu færslu.
hún var mjög löng og mjög áhugaverð og innihélt marga skemmtilega atburði. og fleira.
þess vegna þurfti ég að berjast við sjálfa mig um hvort ég ætti nú að gera nýja strax eða leyfa þessari að blómstra. þetta var mjög erfið ákvörðun og ég er eiginlega með smá hnút í maganum útaf þessu núna.
vonandi blessast þetta allt og færslan blómstar bara samt. annars verð ég ábyggilega smá svekkt og svona. en ég jafna mig svosem. maður hefur nú alveg lent í fáum áhugum áður.
en jæja.

sagan:
þegar ég var á loftbylgjum þá
æji þetta er svo leiðinleg saga. eða mér finnst hún mjög fyndin samt. af því mér finnst ég mjög fyndin.
AHAHAHA.
það tengist þessari sögu einmitt.
okey ég segi hana bara.
ég var á loftbylgjum og fór óvart inná kapital (segi óvart því ég þurfti að fara þangað að leita að manneskjum sem ég var að leita að (en fyndin setning haha)) og á leið minni inná klósettið þar villtist ég inní eldhús.
fyrst tók einn dyravörður og glasahreinsari á móti mér. ég hóf léttgeggjaðslega fríki og skemmtilegt samtal við hann og hann barðist við að fara að hlæja. sérstaklega þegar ég spurði hann hvort ég væri ekki fyndin.
hann var samt ekkert hlæjandi sko, honum fannst ég bara svona smá skondin, af því ég spurði hann ítrekað hvort ég væri ekki fyndin.
það er samt ekki fyndið nema ég segi "er ég ekki fyndin?" og brosi geðveikt ákaft og bíði eftir geðveikt jákvæðum viðbrögðum og hlæi smá með.
mér finnst þetta allavega alveg mjög fyndið. og satt að segja þá sit ég í eldhússtólnum fyrir framan tölvuna inní herberginu mínu og flissa að eigin kímni.

ég á eina gáfu. hún kallast KÍMNIGÁFA HAHAHA.
okey grín.
er ég ekki fyndin?
hahaha.

ég er samt í smá hlækasti núna.
ég er það samt eiginlega alltaf. ég segi þetta vegna þess að næstalgengasta spurning sem ég fæ er "af hverju hlærðu svona mikið? hvað er svona fyndið?".
sú algengasta er "er þetta alvöru hláturinn þinn?".

svo lengi sem ég er ekki lögð í einelti útaf þessu er þetta svosem í lagi.
vitiði hvað þessi málsgrein þýðir? að þetta sé ekki í lagi. vegna þess að ég er lögð í einelti útaf þessu.

okeyj bæj.
með öðrum orðum kegs.