sunnudagur, maí 02, 2004

já best að slaka aðeins á. á svona stundum keyrir maður á 130 km hraða niðri á eyri á götunni sem ég veit ekki hvað heitir sem nær eiginlega alveg frá ljósunum hjá rúntinum og að brekkunni sem maður beygir upp áður en maður keyrir útá krossanes... samt keyrir maður bara svona hratt á partinum sem nær sirka frá götunni sem gatan mín liggur úr og að sirka endanum á verksmiðju svæðinu, svo beygir maður inn einhverja götu þar (sirka í endanum á verksmiðju svæðinu) og snýr við á einhverju bílastæði og heldur svo til baka og keyrir aftur jafnhratt. djöfull er gott að gera svoleiðis.
það væri ekki gaman að mæta löggunni í svona ástandi.

já stundum er fólk pirrað. þá er aðeins eitt hægt að gera til að verða eðlilegur aftur það er að fólkið sem pirrar mann sleikir mann upp. eina sem virkar. því mann langar ekki neitt að verða glaður því viðkomandi pirraði mann og maður gleymir ekkert svoleiðis. þetta á sérstaklega við þegar þessi athöfn gerist endurtekið, þ.e.a.s. viðkomandi pirrar mann aftur og aftur. en þar sem það gerist aaaaldreiiii að viðkomandi sleiki mann upp að þá verður maður að vera pirraður því að það er hnútur í maganum á manni sem lætur mann bæði langa til að öskra og grenja og ráðast á allt og alla í kringum mann og skemma eitthvað sem viðkomandi pirrari hefur gefið manni.

jæja núna er mamma að fara með mig eitthvert "bara við tvær"... spennandiiii

Engin ummæli:

 

© Stefanía 2008